شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۴ - ۱۰:۵۴

«نگار فروزنده» در گفتگو با «سینماپرس» مطرح کرد:

در شرایط «پساجنگ» وظیفهٔ «هنرمندان» این است که در جهت «بازسازی روحیهٔ اجتماعی» نقش ایفا کنند

نگار فروزنده

سینماپرس: «نگار فروزنده» با بیان این مطلب که با توجه به وضعیت فعلی، مردم بیش از هر زمان دیگری نیاز دارند اثری ببینند که برای لحظاتی آن‌ها را از فشار روانی رها کرده و احساس شادی در آن‌ها ایجاد کند؛ گفت: در شرایط پساجنگ، زمانی‌که جامعه دچار نوعی خلسهٔ روحی و روانی است، وظیفهٔ هنرمندان این است که از طریق خلق آثاری شادتر، امیدبخش‌تر و تسکین‌دهنده‌تر در جهت بازسازی روحیهٔ اجتماعی نقشی ایفا کنند.

«نگار فروزنده» بازیگر سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس، در پی «جنگ تحمیلی دوازده روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران» با اشاره به نقش موثر اهالی فرهنگ و هنر در حفظ وحدت ملی و آرامش روانی جامعه، اظهار داشت: در شرایط پساجنگ، زمانی‌که جامعه دچار نوعی خلسهٔ روحی و روانی است، وظیفهٔ هنرمندان این است که از طریق خلق آثاری شادتر، امیدبخش‌تر و تسکین‌دهنده‌تر در جهت بازسازی روحیهٔ اجتماعی نقشی ایفا کنند.

وی افزود: پیش از هر چیز، باید اذعان کرد که جامعه هنوز در شوک واقعه‌ای‌ست که رخ داده؛ بحرانی عمیق که همه از آن عبور کرده‌ایم، اما زخم‌هایش هنوز التیام نیافته است. به همین دلیل، مدتی زمان خواهد برد تا افراد خود را بازیابند، مجدد گرد هم آیند و با در نظر گرفتن شرایط موجود، برای بهبود وضعیت، تصمیم بگیرند که چه می‌توانند انجام دهند.

بازیگر فیلم های سینمایی «اخراجی ها» و «دایناسور» با بیان این مطلب که با توجه به وضعیت فعلی، مردم بیش از هر زمان دیگری نیاز دارند اثری ببینند که برای لحظاتی آن‌ها را از فشار روانی رها کرده و احساس شادی در آن‌ها ایجاد کند؛ تصریح نمود: با این حال، باید توجه داشت که تولید چنین اثری نیز فرآیندی زمان‌بر است؛ از گردآوری تیم تا نگارش و اجرای پروژه، چندین ماه زمان خواهد برد.

فروزنده با خطاب قرار دادن مسئولین کشور بیان کرد: همهٔ ما در این میان، نقش مجری را داریم، اما ریشه و سرچشمه تحولات و آرامش‌بخشی واقعی، در دست مسئولان، قانون‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان اصلی است. آن‌جا، همان جایی‌ست که باید جامعه را آرام کند، و این خارج از توان ما شهروندان عادی‌ست.

وی تاکید کرد: این آرامش زمانی محقق خواهد شد که افراد تأثیرگذار، مهره‌های واقعی و صاحبان قدرت در جامعه، بتوانند آن را به تعادل برسانند. به‌عنوان مثال، اگر من ببینم خانهٔ یکی از همکارانم در جریان جنگ ویران شده، نهایت کاری که از من برمی‌آید، تهیه یک اجاق گاز یا کمک جزئی در بازسازی خانه اوست. اما این مسئولیت بر عهدهٔ من نیست و از توانم خارج است.

«نگار فروزنده» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: وظیفهٔ اصلی بر دوش کسانی‌ست که منابع، قدرت و مسئولیت در اختیار دارند. من زمانی به آرامش و امنیت خاطر می‌رسم که ببینم آن همکارم، با وجود تخریب خانه و بستری بودن مادرش در بیمارستان، تنها دغدغه‌اش سلامتی مادرش است؛ چون می‌داند دولت مسئولیت بازسازی خانه‌اش را بر عهده خواهد گرفت.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.